Aykut Kocaman'ı Anlayabilmek..

Ali Bilgin, Deivid, Deniz Barış ve Önder Turacı gibi sadece zaman aşımından dolayı bir şekilde içimize sindirdiğimiz, fakat gönderildiğinde çoğunluğumuzun zerre üzülmediği oyuncuları “ben futbol oynatmaya geldim” diyerek uzaklaştıran Aykut Kocaman’ın derdini en başta anlamalıydık zaten..

Kocaman’ın takıma kazandırdığı 89 doğumlu Stoch ve 87 doğumlu Dia ise tamamen ‘proje’ isimler ve ne güzel incelikli topçular.. Niang ise geldiğinde ilk akla gelen eleştiri “32 yaşındaki adama o kadar para verilir mi” oldu hatırlarsanız.. Fakat, verilen milyon dolarlar Niang’a değil, Fenerbahçe’nin yıllardır en büyük yarasına çözüm amaçlı verildi.. Böyle bakıldığında az bile.. Bu takım hücum hattını 5 senedir Kezman ve Güiza’ya bıraktı ve çok taraftar kel kaldı.. Nasıl da özlemişiz Niang gibi bir gol makinasını.. Üstelik Semih’i küstürmeden oynatabilen bir adam, ince bir ayrıntıdır..

Kısaca Aykut Kocaman’ın yapmak istediklerini biraz ince düşündüğümüzde fazlaca umutlu olabiliyorum.. Okan Alkan’ın Alex’e yaptığı asisti görebilmek çok güzel.. Gökay Iravul’un çat diye 11’de oynamasını ve o tedirginliğini görmek, heyecanını yaşamak ama hatasız oynamasına şahit olmak çok güzel..

Makyavelist bir düşünce tarzı ile koca Fenerbahçe’ye sahip çıkılamaz.. Onun için zafere giden her yol mübah olmamalı bizler için.. İyi futbol sonucu gelen galibiyetler yakışıyor çubukluya.. Daum zamanında keyifsiz kazanılan, 1-0’a yatan bir takım olmaktansa, Aykut’un yönettiği ve skoru önemli olmayan Fenerbahçe’yi tercih ederim her daim..

Garip bir istatistik;

Şu meşhur 89 senesindeki 103 gollü şampiyonluk hani..
13 haftada 28 gol atmışız..
Bu senenin 13. Haftasında ise 35 gol..

Ve Aykut Kocaman’ın takımı, ligde aldığı tüm galibiyetlerde rakip filelere ‘en az’ 3 gol bırakmış..

Söylediği sözü tekrar hatırlatmak gerek Kocaman Aykut`un;
"Ne Avrupa`da bir takımı çalıştırmak istiyorum, ne de milli takım teknik direktörlüğünü düşünüyorum. Benim için zirve Fenerbahçe’dir."